فرض كنيد در يك كلاس چهارم يا پنجم دبستان ناظر فعاليت معلمي هستيد كه دانش آموزان را آزاد گذاشته است تا با باطري، لامپ و سيم هايي كه در اختيار آنان است آزمايش كنند. دانش آموزان بدون نگراني و اضطراب از پرسشهاي معلم سرگرم كارند، جيغهاي شادماني و تعجب گاه و بيگاه شنيده م يشود، گفتگوها با فرياد دنبال مي شود. دانش آموزان « بيا امتحان كنيم » آرام مي گيرد و پرسش ها با جمله «! ببين، چراغ را روشن كردم » تقريباً هر نوع مداري را كه امكان دارد با تركيب هاي مختلف سيم و لامپ و باطري بسته شود، امتحان مي كنند. در ميان شور و علاقه ي دانش آموزان، ناگهان معلم دستانش را به هم مي زند و ختم فعاليت را اعلام مي كند و شروع مي كند به پرسش:

مريم ، بگو ببينم مدار سري چه جور مداري است؟

مينا « تو بگو روش صحيح بستن مدار چگونه است » ،